In memoriam Raymond Dangez

Op 18 juni overleed Raymond Dangez op 85-jarige leeftijd, 16 jaar na een beroerte die hem uit de actieve amateurfilmwereld haalde. We zagen hem laatst op een nab 2.0-wedstrijd vóór corona haar intrede deed. Zijn vrienden vertellen dat hij al heel lang met een filmcamera rondliep, maar zijn beste prestatie was een film over Vincent Van Gogh die zilver haalde op de provinciale wedstrijd.

Ik leerde Raymond later kennen, toen hij penningmeester van NAB werd, dat was in 1996. In West-Vlaanderen was hij toen een gekende figuur, maar in het verre Vlaams-Brabant was de vraag "wie is diene Dangez eigenlijk?"… De volgende dag, clubwedstrijd bij de Brugse amateurcineasten, konden we hem "in het echt" ontmoeten, samen met zijn echtgenote Chris. En dat viel best mee: een vriendelijke tot charmante persoonlijkheid, kende blijkbaar iedereen, kon over alle onderwerpen meepraten, en altijd "afgeborsteld"… Met de jaren leerden we hem beter kennen, en die eerste indruk werd bevestigd. 

Met hem als penningmeester kon de vereniging op beide oren slapen. Intussen deed hij zijn andere functies verder: secretaris van de Koninklijke CinéClub Waregem (KCCW) en van de West-Vlaamse AmateurCineasten (WEVAC). Telkens volgde hij daarbij klinkende namen op: in de club Guido Withouck, in de provincie Louis Meulders, nationaal Jozef Robberecht. Nu, de zijne ernaast, zal niet verbleken… In al wat hij deed was hij consciëntieus, ordelijk en punctueel.

In 2002 was hij een van de eerste bestuurders van het Centrum voor Beeldexpressie (CvB) waarbij uit de verslagen blijkt dat hij het niet kon laten om steeds pertinente vragen te stellen. Zijn vaste plaats op de WEVAC-, NAB- en CvB-filmwedstrijden was aan het onthaal. Daar kwam hij in contact met iedere deelnemer en kon er zo voor zorgen dat alle inschrijvings-, SABAM-, en andere formulieren ondertekend werden en de kosten betaald. In 2005 heeft België de internationale UNICA filmwedstrijd ingericht in Blankenberge. Er werd een werkgroep opgericht die het event één jaar lang voorbereidde. Er moesten uitstappen worden gepland, bussen gereserveerd, eetmalen voorzien, dagmenu's samengesteld… en in mijn herinnering hielp Raymond overal mee… Het werd een heel drukke, maar geslaagde week. 

Het ga je goed, Raymond, waar je ook bent, in een wereld waar reeds veel amateurcineasten je zijn voorgegaan. De amateurfilmwereld is letterlijk aan het uitsterven. 

De herinnering aan wie je was, zal evenwel voor altijd in onze gedachten blijven en dat is maar goed ook.

MC